Το κήρυγμα της Κυριακής. Κυριακή Ι´ Λουκά (Τῆς συγκύπτουσας) 7 Δεκεμβρίου 2025
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ
ΓΡΑΠΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι´ ΛΟΥΚΑ
(Τῆς συγκύπτουσας, 7 Δεκεμβρίου 2025)
Ἀδελφοί μου, ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς συγκύπτουσας γυναίκας. Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς μᾶς πληροφορεῖ ὅτι «ἕνα Σάββατο δίδασκε ὁ Ἰησοῦς σὲ μιὰ συναγωγή. Ἐκεῖ βρισκόταν καὶ μιὰ γυναίκα, δεκαοχτὼ χρόνια ἄρρωστη ἀπὸ δαιμονικὸ πνεῦμα. Ἦταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ ἰσιώσει τὸ σῶμα της. Ὅταν τὴν εἶδε ὁ Ἰησοῦς, τὴ φώναξε καὶ τῆς εἶπε: “Γυναίκα, ἀπαλλάσσεσαι ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου”. Ἔβαλε πάνω της τὰ χέρια του κι ἀμέσως ἐκείνη ὀρθώθηκε καὶ δόξαζε τὸν Θεό. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ὅμως, ἀγανακτισμένος ποὺ ὁ Ἰησοῦς ἔκανε τὴ θεραπεία τὸ Σάββατο, γύρισε στὸ πλῆθος καὶ εἶπε: “Ὑπάρχουν ἕξι μέρες ποὺ ἐπιτρέπεται νὰ ἐργάζεται κανείς· μέσα σ᾿ αὐτές, λοιπόν, νὰ ἔρχεστε καὶ νὰ θεραπεύεστε, καὶ ὄχι τὸ Σάββατο”. Ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε: “Ὑποκριτή! Ὁ καθένας σας δὲν λύνει τὸ βόδι του ἢ τὸ γαϊδούρι του ἀπὸ τὸ παχνὶ τὸ Σάββατο καὶ πάει νὰ τὸ ποτίσει; Κι αὐτή, ποὺ εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, καὶ ὁ σατανὰς τὴν εἶχε δεμένη δεκαοχτὼ χρόνια, δὲν ἔπρεπε νὰ λυθεῖ ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ δεσμὰ τὸ Σάββατο;”»
Στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ μόλις ἀκούσαμε, εἴδαμε τὴν ἀσθενὴ συγκύπτουσα γυναίκα ποὺ παρὰ τὸ πρόβλημα τῆς ὑγείας της παρευρισκόταν στὴ Συναγωγὴ γιὰ νὰ ἀκούσει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτήν της τὴν εὐλάβεια, ὁ Ἰησοῦς τὴν ἐπαινεῖ, χαρακτηρίζοντάς την «ἀπόγονη τοῦ Ἀβραάμ», καὶ μὲ δεδομένη τὴν πίστη της κάνει τὸ θαῦμα Του καὶ τῆς χαρίζει τὴ θεραπεία τοῦ σώματός της.
Ἐπίσης, εἴδαμε καὶ τὸν ἀρχισυνάγωγο, ὁ ὁποῖος ἀντὶ νὰ χαρεῖ γιὰ τὸ θαῦμα ποὺ πραγματοποιήθηκε μπροστὰ στὰ μάτια του καὶ νὰ δοξάσει τὸν Θεό, ἀγανακτεῖ γιατὶ καταπατήθηκε ἡ νομικὴ διάταξη τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου. Μάλιστα, διαμαρτυρόμενος πρὸς τοὺς πιστοὺς τῆς Συναγωγῆς, τοὺς εἶπε κατηγορηματικὰ ὅτι «ἕξι μέρες ἐπιτρέπεται νὰ ἐργάζεται κανείς· μέσα σ᾿ αὐτὲς νὰ ἔρχεστε καὶ νὰ θεραπεύεστε, καὶ ὄχι τὸ Σάββατο». Στὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου, τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον ὅλων τοῦ δίνει ἄμεση ἀπάντηση, ὀνομάζοντάς τον ὑποκριτή, δηλαδὴ θεατρίνο.
Πράγματι, ὁ ἀρχισυνάγωγος εἶναι ἕνας ὑποκριτής! Κάνει τὸν φύλακα τοῦ Νόμου, ἐνῶ δέν σέβεται τὸν νόμο τῆς ἀγάπης. Παριστάνει τὸν εὐσεβὴ πρὸς τὸν Θεό, ἐνῶ ἀσεβεῖ ἀπέναντι στὸν συνάνθρωπο. Ἀναλαμβάνει τὸ ρόλο τοῦ δασκάλου, ἐνῶ εἶναι ἀμόρφωτος καὶ ἀπαίδευτος πνευματικά. Παρουσιάζεται ὡς θρησκευόμενος, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἄθεος, ἀφοῦ διέγραψε τὸν ἀληθινὸ Θεὸ ἀπὸ μέσα του κι ἔφτιαξε ἕναν δικό του θεό, κομμένο καὶ ραμμένο στὶς μικρότητές του.
Ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστὸς στὸ Εὐαγγέλιο, πολλὲς φορὲς στηλιτεύει καὶ καταδικάζει δημόσια τὴν ὑποκρισία, ἀπευθύνοντας τὰ «οὐαὶ ἡμῖν γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι ὑποκριταὶ» στοὺς δῆθεν εὐσεβεῖς τῆς ἐποχῆς του. Ἂς ἀναρωτηθοῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς προσωπικὰ μήπως ἡ εὐσέβειά μας εἶναι ὑποκριτικὴ καὶ δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἀγάπη πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας. Ἂς ἀναρωτηθοῦμε μήπως μέσα μας ὑπάρχει κρυφὴ ζήλια καὶ φθόνος, καὶ δὲν χαιρόμαστε μὲ τὴ πρόοδο τῶν ἀδελφῶν μας. Ἂς ἀναρωτηθοῦμε μήπως τηροῦμε τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ὡς μέσα δικαίωσης τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ καταδίκης τῶν ἄλλων.
Ἡ περίοδος τῆς Σαρακοστῆς αὐτῆς, εἶναι μιὰ εὐκαιρία νὰ κάνουμε αὐτοκριτική. Κι ἂν τυχὸν ἀνακαλύψουμε κάποια τυπολατρικὴ καὶ ἐπιφανειακὴ εὐσέβεια, ἂς τὴν ἀποθέσουμε στὸ πετραχήλι τοῦ πνευματικοῦ μαζὶ μὲ ὅλες τὶς ἁμαρτίες ποὺ μᾶς ἀγκυλώνουν καὶ μᾶς καθηλώνουν χαμηλά, προκειμένου νὰ γεννηθεῖ μέσα μας τὸ θεῖο βρέφος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἀμήν.
Ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη