Το κήρυγμα της Κυριακής. Κυριακή Ζ´ Λουκά (Ἡ θεραπεία τῆς αἱμορρούσας γυναίκας καί ἡ ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ ᾽Ἰάειρου) 9 Νοεμβρίου 2025
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ
ΓΡΑΠΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ´ ΛΟΥΚΑ
(Ἡ θεραπεία τῆς αἱμορρούσας γυναίκας καί ἡ ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ ᾽Ἰάειρου, 9 Νοεμβρίου 2025)
Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀκούσαμε γιὰ δύο θαύματα τοῦ Ἰησοῦ· τὴ θεραπεία μιᾶς γυναίκας ποὺ αἱμορραγοῦσε ἐδῶ καὶ δώδεκα χρόνια, καὶ τὴν ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ ἀρχισυνάγωγου Ἰάειρου.
Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, μᾶς διηγήθηκε ὅτι: «Ἦρθε κάποιος στὸν Ἰησοῦ ποὺ τὸν ἔλεγαν Ἰάειρο καὶ ἦταν ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς. Αὐτός, ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ πάει στὸ σπίτι του, γιατὶ εἶχε μιὰ μοναχοκόρη δώδεκα χρονῶν, ποὺ ἦταν ἑτοιμοθάνατη.
Τὴν ὥρα ποὺ ὁ Ἰησοῦς βάδιζε πρὸς τὸ σπίτι, τὰ πλήθη τὸν περιέβαλλαν ἀσφυκτικά. Κάποια γυναίκα, ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ αἱμορραγία δώδεκα χρόνια καὶ εἶχε ξοδέψει ὅλη της τὴν περιουσία στοὺς γιατρούς, χωρὶς κανένας νὰ μπορεῖ νὰ τὴν κάνει καλά, πῆγε πίσω ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ, ἄγγιξε τὴν ἄκρη τοῦ ροῦχου του, κι ἀμέσως ἡ αἱμορραγία σταμάτησε.
Ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς ἀκόμα μιλοῦσε, ἦρθε κάποιος ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ἄρχοντα τῆς συναγωγῆς καὶ τοῦ λέει: «Ἡ κόρη σου πέθανε· μὴν ἐνοχλεῖς πιὰ τὸν δάσκαλο». Ὅταν τὸ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς, τοῦ εἶπε: «Ἐσὺ μὴ φοβᾶσαι, μόνο πίστευε, καὶ θὰ σωθεῖ»… Καὶ ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς πῆγε στὸ σπίτι του, «ἔπιασε τὸ κορίτσι ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τοῦ εἶπε δυνατά: «Κορίτσι, σήκω!» Τὸ πνεῦμα της ἐπέστρεψε κι αὐτὴ ἀμέσως σηκώθηκε».
Στὴν εὐαγγελικὴ αὐτὴ διήγηση, εἴδαμε τὸν ἀρχισυνάγωγο Ἰάειρο, νὰ πλησιάζει τὸν Ἰησοῦ μὲ ταπείνωση καὶ πίστη, καὶ «πέφτοντας στὰ πόδια του νὰ τὸν παρακαλεῖ νὰ πάει στὸ σπίτι του». Εἴδαμε καὶ τὴν ἄρρωστη αἱμορροοῦσα γυναίκα νὰ προσεγγίζει τὸν Χριστὸ ἥσυχα καὶ ἀθόρυβα, μὲ πίστη καὶ ἐπιμονή. Οἱ δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζουν ὁ Ἰάειρος καὶ ἡ αἱμορροοῦσα στὴν προσέγγιση τοῦ Ἰησοῦ, δὲν τοὺς ἀπογοητεύουν οὔτε τοὺς ἀποθαρρύνουν. Διότι, ἡ μὲν ἄρρωστη γυναίκα, ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων ποὺ στέκεται ἀνάμεσα σ’ ἐκείνη καὶ τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν κοινωνικὴ περιθωριοποίησή της ἐξαιτίας τῶν θρησκευτικῶν ἀντιλήψεων τῶν Ἑβραίων, ποὺ τὴν καθιστοῦσαν «μολυσμένη» λόγω τῆς ἀσθένειας τῆς αἱμορραγίας της. Ὁ δὲ πονεμένος πατέρας, ἔχει νά ἀντιμετωπίσει τοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους, ποὺ εἶχαν ἀπαγορεύσει νὰ πλησιάζει κάποιος τὸν Ἰησοῦ γιὰ νὰ ἀκούσει τὴ διδασκαλία του, ἀλλὰ καὶ τὴ θλιβερή εἴδηση τοῦ θανάτου τῆς κόρης του, καὶ νὰ παλέψει μὲ τὴ θλίψη καὶ τὴν ἀπογοήτευση. Οὔτε ὅμως τὸ πυκνό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων οὔτε ὁ θάνατος ἀποκαρδιώνουν τοὺς δύο αὐτοὺς ἀνθρώπους. Ἡ θέλησή τους γιὰ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Ἰησοῦ, παραμένει ἄκαμπτη. Καὶ στὸ τέλος, ἐπιτυγχάνουν καὶ οἱ δύο τὴν θαυματουργικὴ θεραπεία τους.
Ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστὸς καλεῖ ὅλους μας λέγοντας: «Μὴ φοβᾶσαι, μόνον πίστευε», προκειμένου νὰ κάνει τὸ θαῦμα στὴ ζωή μας, ὅπως ἀκριβῶς καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Ἰάειρου καὶ τῆς αἱμορροούσας. Τὴν προτροπὴ «Μὴ φοβᾶσαι, μόνον πίστευε» τὴν ἄκουσαν καὶ τὴν ἀκολούθησαν ὅλοι οἱ ἅγιοι, καὶ ἰδιαίτερα ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὁ ὁποῖος σήμερα ἑορτάζει. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος, δὲν φοβήθηκε στὴ ζωή του τὶς συκοφαντίες, τοὺς διωγμοὺς καὶ τὶς ταλαιπωρίες ἐξαιτίας τοῦ διαβόλου καὶ τῶν κακῶν ἀνθρώπων, διότι μέσα στὴν ψυχή του ἡ πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἦταν ἀκλόνητη!
Ἂς ἐμπνευστοῦμε κι ἐμεῖς ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων μας καὶ ὅπως ἀναφέρουμε στὴν Θεία Λειτουργία «πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα», δηλαδὴ μὲ πίστη ἂς ἐναποθέσουμε ὅλη μας τὴ ζωὴ στὸν Χριστὸ καὶ Θεό. Ἀμήν.
Ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη