Η Εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Νικολάου Μπουρνέλη, Εκκλησιαστικού Συμβούλου Ενορίας Σταυρού (Καπιστρίου) Ιεράπετρας

Την Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2019 ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος, συμπαραστατούμενος από πολλούς Κληρικούς της περιοχής, προέστη στην Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Νικολάου Μπουρνέλη, Προσκυνητού, επί πολλά έτη τακτικού Εκκλησιαστικού Συμβούλου της Ενορίας Σταυρού (Καπιστρίου) Ιεράπετρας, από τον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Γεωργίου.

Ο Σεβ. κ. Κύριλλος βαθύτατα συγκινημένος, αφού συνδεόταν πολλά χρόνια με τον μακαριστό, εκφώνησε επικήδειο λόγο και αναφέρθηκε στον χαρακτήρα, στο σπάνιο ήθος και στην προσφορά του εκλιπόντος, ως Μέλους της σχετικής Ερανικής Επιτροπής για την εκ βάθρων συντήρηση και αναστήλωση των βυζαντινών Ιερών Ναών του Αγίου Γεωργίου, της Παναγίας Κερα-Γραμμένης, της Παναγίας στο Γουρνί και του Αγίου Μάμαντος, αλλά και ως διακονητή για πολλές δεκαετίες της Ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης Ιεράπετρας.

Επίσης, σύντομο επικήδειο λόγο εκφώνησαν ο Αιδεσιμολ. Πρωτ. Γεώργιος Μανδουράρης και ο κ. Παύλος Παράσογλου, εξ αγχιστίας αδελφός (κουνιάδος) του μακαριστού.

Ακολούθησε η ταφή στο Κοιμητήριο του οικισμού, παραπλεύρως του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, από τον Σεβ. Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλο.

Ολόκληρη η ομιλία του Σεβ. κ. Κυρίλλου:

«Με ανάμεικτα αισθήματα, βαθύτατης μεν θλίψης και της κατ’ άνθρωπον λύπης, αλλά και με την χαρά και την προσδοκία της Αναστάσεως προπέμπουμε σήμερα εκ των προσκαίρων εις τα αιώνια τον μακαριστό πλέον αδελφό και πατέρα μας Νικόλαο Μπουρνέλη, έναν άνθρωπο του Θεού, ο οποίος ήταν ζυμωμένος μέσα στο περιβάλλον της λαϊκής ευσέβειας του όμορφου και παραδοσιακού αυτού χωριού της Ιεράπετρας, με τις πολλές βυζαντινές και ιστορικές εκκλησίες.

Σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, όπου οι παλαιοί και κατάγραφοι ναοί του καταμαρτυρούν και διαλαλούν τις δυνατές ρίζες και τη μεγάλη κληρονομιά που μας άφησαν οι ευσεβείς Προπάτορές μας, γεννήθηκε, ανδρώθηκε, έζησε και πρόσφερε ο προκείμενος κεκοιμημένος δούλος του Θεού, Νικόλαος ο Προσκυνητής.

Με τη συμπλήρωση ακριβώς τριών χρόνων από την εις Κύριον εκδημία του μακαριστού Γέροντός μας Μητροπολίτου Ιεραπύτνης και Σητείας κυρού Ευγενίου, ενός ανθρώπου που σε αγάπησε και τον αγάπησες με πραγματικό σεβασμό και ειλικρινή και άδολη φιλία όλα τα χρόνια της αρχιερατείας του, από το 1994 μέχρι το 2016, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου σε κάλεσε κοντά του, αγαπητέ και σεβαστέ σε όλους μας κ. Νίκο Μπουρνέλη, πρύτανη και αρχαιότερε όλων των Επιτρόπων της Μητροπόλεως, όπως σε αποκαλούσα αστειευόμενος πάντοτε. Και εσύ χαμογελούσες γιατί σου άρεσε να το ακούς...

Θυμάμαι σαν να ήταν χθες την πρώτη συνάντησή σας στο γραφείο του, όπου με τον μακαριστό σύντεκνό σου Νίκο Μακράκη, του μεταφέρατε την αγωνία και τον ζήλο σας για την επισκευή του Κάτω Αη Γιώργη και όλων των άλλων Εκκλησιών. Έκτοτε οι επισκέψεις γίνονταν όλο και πιο συχνές γιατί αγωνιούσατε για το χωριό και τα σπουδαία χριστιανικά μνημεία του.

Σήμερα, όμως, πολλά χρόνια μετά, συγκεντρωθήκαμε εδώ στον Πάνω Άη-Γιώργη για να σε αποχαιρετίσομε, όπως ορίζει η Εκκλησία μας. Για να προσευχηθούμε όλοι ο Θεός να αναπαύσει την αγαθή ψυχή σου με τους Αγίους και τους Δικαίους, γιατί και συ υπήρξες αγαθός, τίμιος και δίκαιος με όλους. Δεν θα σε ξεχάσομε ποτέ. Σε ευχαριστούμε για όσα μας δίδαξες, για όσα μας έμαθες, για την αγάπη και την αγωνία σου για την Εκκλησία. Για τους κόπους και τους μόχθους σου για την μικρή αυτή Ενορία σου, το Καπίστρι και την αναστήλωση και ανάδειξη των ιστορικών ναών της. Τον αγαπημένο σου Κάτω Άη-Γιώργη, την Παναγία στο Γουρνί, την Παναγία την Κεραγραμμένη, τον Άγιο Μάμα, τον Άγιο Κήρυκα, τον Τίμιο Σταυρό, τον Αφέντη Χριστό, τον Άγιο Αντώνιο, τον Άγιο Θεολόγο, την Αγία Σοφία...

Ξέχασα την ερειπωμένη Αγία Άννα. Ήταν η τελευταία παραγγελία που μου άφησες προχθές την Κυριακή που μας κάλεσες όλους στο Νοσοκομείο να μας αποχαιρετίσεις και να μας νουθετήσεις με τον πάντοτε διακριτικό και γεμάτο καλωσύνη και αγάπη τρόπο σου... «Έκανες κουμάντο να αρχίσουν οι εργασίες, με ρώτησες. Αφού σου είπα ότι την είδα στον ύπνο μου και μου είπε, εμένα με ξέχασες... Πότε θα αρχίσομε;».

Μπροστάρης ως Εκκλησιαστικός Σύμβουλος σε Εράνους, σε αναζήτηση χρημάτων και εσόδων. Ακούραστος, έντιμος, φιλότιμος, ανιδιοτελής, πάντοτε σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη και την αρχαιολογική Υπηρεσία, σε ξεναγήσεις και επισκέψεις στα αγαπημένα σου χριστιανικά μνημεία, που σαν μικρό παιδί καμάρωνες και υπερηφανευόσουν.

Όμως η μεγάλη αγάπη σου υπήρξε η Παναγία η Φανερωμένη. Αυτήν για πολλά χρόνια διακόνησες τον Δεκαπενταύγουστο με απαράμιλλο ιερό ζήλο, με ευλάβεια, με ταπείνωση, με μόχθο, με αυταπάρνηση, με εντιμότητα, με ήθος, με διάκριση και αξιοπρέπεια. Με πνεύμα υπακοής και σεβασμού προς τους Πατέρες και αλλά και διάθεση προσφοράς προς τους πολυάριθμους προσκυνητές του μοναστηριού.

Παρότιτο σώμα του ήταν εξασθενημένο και φέτος έκανες το τάξιμό σου, ανέβηκες για άλλη μια χρονιά με την αγαπημένη σύζυγό και συμπαραστάτη στη ζωή σου ακούραστη κ. Ευαγγελία και διέμεινες στη Μονή όλη την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, προσευχόμενος στην Κυρά Φανερωμένη, την οποία τόσο αγάπησες και διακόνησες, και θα έχεις πλέον σύμμαχο του ενώπιον του δικαιοκρίτου Κυρίου μας.

Δεν πρόλαβες να τη δεις αναστηλωμένη... Πρόλαβες όμως να ακούσεις ότι έχει δρομολογηθεί η αναστήλωσή της και χαιρόσουν, σαν να ήταν δικό σου σπίτι, σαν να ήσουν εσύ υπεύθυνος, σαν να είχες ιερά υποχρέωση να την νοικοκυρέψεις κτηριακά. Όμως είμαι βέβαιος ότι Εκείνη, που υπήρξε η προστάτις και βοηθός σου, σε σκέπασε τις τελευταίες στιγμές της επι γης ζωής σου με το ιερό Μαφόριο Της και σε πήρε στο Φως, κοντά στον Αναστημένο Κύριο, γιατί ψελλίζοντας το άγιο όνομά Της παρέδωσες ήρεμα και ήσυχα την ψυχή σου στον Κύριο. Από τους ουρανούς θα μας βλέπεις τώρα όλους και θα μας παρακολουθείς πάντοτε με το διακριτικό και ανήσυχο βλέμμα σου και θα μας υπενθυμίζεις τις υποχρεώσεις μας.

Τώρα όμως ήρεμος, ήσυχος και νηφάλιος. Αναπαυμένος από τους κόπους της σαρκός και τα δεσμά του σώματος, κοντά στον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους. Κοντά σε αγαπημένα σου πρόσωπα.

Αγαπημένε μας μπάρμπα Νίκο,

Σε ευχαριστώ για όσα μας δίδαξες τόσα χρόνια. Για την άψογη συνεργασία που είχα μαζί σου ως Πρωτοσύγκελλος τότε της Ι. Μητροπόλεώς μας, και είχα την ευκαιρία να βιώσω από κοντά το μεγάλο ενδιαφέρον και την αδιοτελή αγάπη σου προς τα σημαντικά εκκλησιαστικά μνημεία του χωριού σου, αλλά και τη σφοδρή επιθυμία σου να συνδράμεις εποικοδομητικά και διακριτικά στο έργο της σωστής αναστήλωσής τους. Πρόσφερες όντως πολύτιμες υπηρεσίες και εργάσθηκες αφιλοκερδώς αθόρυβα και ακούραστα, με θείο ζήλο, πολύ μεράκι και μόχθο για αυτό τον ιερό σκοπό. Καθ᾿ όλη την περίοδο της θητείας σου ως εκκλησιαστικός σύμβουλος, είτε ήσουν πλήρως ακμαίος και υγιής, είτε όταν ήσουν ασθενής και καταβεβλημένος από το γήρας, διακατεχόσουν από πνεύμα διακονίας, το οποίο συνδυαζόταν με την ακατάβλητη εργατικότητά σου και τη σταθερή διάθεσή σου για συνεργασία με όλους, από τον Επίσκοπο και τον Εφημέριο της Ενορίας μέχρι και τον μικρότερο σε ηλικία συγχωριανό σου.

Ήσουν υποδειγματικός, τίμιος και ευσυνείδητος οικογενειάρχης, σωστός σύζυγος και παππούς, πάντοτε εγκάρδιος, πρόσχαρος, καταδεκτικός, απλός και ταπεινός στην καρδία, συνετός, σοβαρός, πράος και με ήρεμο χαρακτήρα. Υπήρξες ένας δίκαιος ανθρωπος, ένας αγωνιστής της ζωής ένας άνθρωπος του Θεού.

Θα σε αποχαιρετίσω με τα λόγια του μακαριστού Γέροντά μου κυρού Ευγενίου, όταν στις 3.6.2006 τέλεσε τα Θυρανοίξια του αγαπημένου σου Κάτω Άη-Γιώργη: «Η ψυχή του χωρικού, έλεγε μεταξύ άλλων στην ομιλία του, είναι λευκή, είναι καθαρή, όπως και το πνεύμα του, γι᾿ αυτό και τα έργα του, τα σπίτια και οι εκκλησίες του είναι ιερές, καθαρές, αψεγάδιαστες, πραγματικά καλλιτεχνήματα και αριστοκρατικές δημιουργίες. Ας δοξάσουμε τον άγιο Θεο και ας ευχαριστήσουμε τον Άγιο Γεώργιο που περίμενε από τον 12ο αιώνα να έρθουμε εμείς σήμερα να τον συντηρήσουμε και να τον στερεώσουμε για άλλους τόσους αιώνες και γενιές, για να θαυματουργεί ο ίδιος προστάτης και πολιούχος του χωριού, να φωτίζει και να καθοδηγεί στα έργα αγάπης και πίστεως, να βρίσκει τρόπους να μαρτυρεί την παρουσία και προστασία του».

Νομίζω ότι εσένα είχε στο νου του όταν τα έλεγε αυτά!!!

Συμμετέχουμε στο πένθος και συλλυπούμεθα εγκάρδια όλη την οικογένειά σου και ευχόμαστε στην καθ᾿ όλα άξια σύγυζο και συνοδοιπόρο της ζωής σου Ευαγγελία, στα εκλεκτά παιδιά και τα λατρεμένα εγγόνια σου ο φιλεύσπαλαχνος, παντοδύναμος και ελεήμων Θεός να τους παρηγορήσει, και να έχουν πάντοτε την αγαθή ανάμνησή σου.

Ο δεσπόζων της ζωής και κυριεύων τον θάνατον Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο εν Ιορδάνη υπο Ιωάννου βαπτισθείς, που και εσύ αξιώθηκες και πηγες τρεις φορές στους Αγίους Τόπους και βαπτίσθηκες και σήμερα φοράς αυτόν τον χιτώνα,  ας αναπαύσει την μακαρία ψυχή σου «εν σκηναίς δικαίων» και «εν κόλποις Αβραάμ», «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος».

Ας είναι η μνήμη σου αιωνία και άληστος! Καλό Παράδεισο!