Στόν μακαριστό Ἀρχιμ. Ἀναστάσιο Χατζάκη… Ὁ Μοναχός Νικόλαος Διονυσιάτης ἀποχαιρετᾶ τόν π. Ἀναστάσιο.

Στόν μακαριστό Ἀρχιμ. Ἀναστάσιο Χατζάκη… Ὁ Μοναχός Νικόλαος Διονυσιάτης ἀποχαιρετᾶ τόν π. Ἀναστάσιο.
Ημερομηνία δημοσίευσης 08.02.2022

Στόν μακαριστό Ἀρχιμ. Ἀναστάσιο Χατζάκη...

Σιγή πολλή, σιγή πολλή εἰς τήν Μητρόπολίν μας, 
διότι ἀνεχώρησεν ἐκ γῆς ἡ ἀντίληψίς μας.
Ὁ Γέροντας ὁ ὅσιος, ὁ ἄκακος καί πρᾶος,
πού ἦταν τῆς Ἐκκλησίας ἡ δόξα καί τό φάος.
Φῶς καί ζωή κι ἀνάσταση ἡ ἅγια μορφή του
σέ ὅλους μας ἐξέπεμπε καί ἡ σεπτή εὐχή του. 
Τούς ἅπαντας ἐστήριζε εἰς τά δεινά τοῦ βίου, 
προφέρετε, μᾶς ἔλεγε, τό ὄνομα Κυρίου.
Ἀδιαλείπτως τήν εὐχή λέτε τοῦ Ἰησοῦ μας, 
Αὐτόν εἰς τήν καρδίαν μας νἄχομε καί τό νοῦ μας.
Ἦλθες ὡς δρόσος Ἀερμών εἰς τήν περιοχήν μας
καί τοῦ Θεοῦ τά σπέρματα φύτεψες στήν ψυχή μας.
Ἔκτισες πάνσεπτον Ναόν στῆς Παναγιᾶς τήν χάρι
καί εἰς τῆς Ἀναστάσεως τήν δόξα τήν μεγάλη.
Μά καί Ἡσυχαστήριον Μοναζουσῶν βοώντων
ὕμνον ἀπαύστως εἰς Θεόν νεκρῶν τε καί τῶν ζώντων.
Κοντά σου Γέροντα σεπτέ, πολλές ψυχές εὑρῆκαν 
γαλήνην καί ἐγκατέλειψαν τά πάθη ὅπου εἶχαν.
Κι ἀγαπῆσαν τόν Χριστόν ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς των
καί τόν πλησίον ὡς σεαυτόν μ’ ὅλην τήν δύναμίν των.
Θυμοῦμαι πού ἤμουνα παιδί καί μ’ ἔφερε κοντά σου
ἕνας παπάς φιλόθεος ἀπ’ τά καλά παιδιά σου. 
Καί μέ ὁδήγησε εἰς σέ καί διά σοῦ στόν κτίστην
καί μοῦ ἐνίσχυσες πολύ τήν εἰς Θεόν μου πίστιν.
Καί μέ ὁρμήνεψες πολλά κι ἔμαθα ἀπό σένα 
τόν φόβον νἄχω τοῦ Θεοῦ ὅσον ἀπό κανέναν.
Κι ὅταν ἡ Παναγία μας μέ κάλεσε κοντά της
στό θεῖο περιβόλι της μέ τ’ ἄλλα τά παιδιά της, 
ὁλόθυμη μοῦ ἔδωσες γέροντα τήν εὐχή σου·
περίσσα μ’ εὐλόγησες τ’ ἀνάξιο παιδί σου.
Ἄν καί μ’ ἀξίωσ᾿ ὁ Θεός γέροντα ἅγιο νἄχω
ὅμως τήν θείαν σου εὐχή πάντοτ’ ἐζήτουν νἄχω.
Αὐτήν καί τώρα σου ζητῶ γέροντα ἁγιασμένε
ἀπό τό χέρι τοῦ Θεοῦ ὑπερευλογημένε.
Τώρα πού στέκεις δίπλα ντου στήν Τράπεζα ἐκείνην, 
ὅπου οὐράνιον τροφήν καί θείαν θά σοῦ δίνει.
Ἐκεῖ ἅγιε Γέροντα καί μένα μήν ξεχάσης 
καί ὡς κυνάριο μικρό ψιχία νά φυλάξης. 
Καί νά μοῦ πέμπεις ἀπό ’κεῖ πρός στηριγμόν ψυχῆς μου 
καί σώματος ἀπαντοχή καί εἰς ἀπαλλαγήν μου
ἐκ πειρασμῶν πολυειδῶν καί νόσων πολυτρόπων
καί ἀοράτων κι ὁρατῶν ἐχθρῶν τῶν κακοτρόπων.
Μή ἐπιλάθου εὐχόμενος ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας
τῆς τοπικῆς μας γέροντα καί τῆς Ὀρθοδοξίας.
Καί ὑπέρ τοῦ Ποιμενάρχου μας τοῦ σέ εὐλαβουμένου, 
τοῦ διά φόβου τοῦ Θεοῦ καλῶς κεκοσμημένου.
Ὑπέρ τῶν Ἱερέων μας καί τῶν Μοναστηριῶν μας 
καί ὑπέρ ὅλων τῶν ἐκεῖ φιλόθεων παιδιῶν μας.
Εὔχου ἅγιε Γέροντα καλῶς ν’ ἀνταμωθοῦμε
ὅταν θελήσει ὁ Θεός ἐκ γῆς νά ἁρπαγοῦμε
Κυρίου εἰς ὑπάντησιν  καί νά συναυλισθοῦμε 
τό ἱλαρόν σου πρόσωπον πάλιν νά ξαναδοῦμε. 
Ὦ πάτερ Ἀναστάσιε πάντοτε στήν καρδιά μας
Στόν νοῦ μας καί στό λογισμό θά βρίσκεσαι κοντά μας.
Ὦ πάτερ Ἀναστάσιε γλυκύτατε πατέρα 
πάντα θά σέ θυμούμαστε νύκτα καί τήν ἡμέρα.
Ὦ πάτερ Ἀναστάσιε τό Ἅγιό σου χεράκι
ὅλοι κατασπαζόμεθα κι’ ἀνάβομε κεράκι.
Στή μνήμη σου εὐχόμεθα εἰς τήν ἐξόδιόν σου
κι εὐχόμεθα τά τέκνα σου εἰς κατευόδιόν σου.

Ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ τό ἀνάξιον τέκνον σου
ἀχρεῖος ἐν Μοναχοῖς Νικόλαος Διονυσιάτης