Μήνυμα του Σεβ. Μητροπολίτου Ιεραπύτνης & Σητείας κ. Κυρίλλου για το νέο έτος 2023

Μήνυμα του Σεβ. Μητροπολίτου Ιεραπύτνης & Σητείας κ. Κυρίλλου για το νέο έτος 2023
Ημερομηνία δημοσίευσης 29.12.2022

«Συγκαταβαίνων ο Σωτήρ, τω γένει των ανθρώπων, κατεδέξατο σπαργάνων περιβολήν, ουκ εβδελύξατο σαρκός την περιτομήν, ο οκταήμερος κατά την Μητέρα, ο άναρχος κατά τον Πατέρα....» (τροπάριο εορτής της κατά σάρκα Περιτομής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού).

Αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπημένα,

Εορτάζομε σήμερα, την όγδοη ημέρα από τη Γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού «την κατά σάρκα Περιτομήν» Του, που αποτελεί τύπο και προτύπωση του ιερού Βαπτίσματος. Μαζί συνεορτάζουμε τη μνήμη του Αγίου Βασιλείου, Αρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας, του Ουρανοφάντορος, ο οποίος στα 49 χρόνια της επί γης ζωής του υπήρξε απαράμιλλο υπόδειγμα χριστιανικής και μάλιστα ασκητικής ζωής, κατέλιπε πλήθος συγγραμμάτων και πολύπλευρο πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο, με μεγαλύτερο έργο τη Θεία Λειτουργία, που σήμερα τελείται δέκα φορές κατά τη διάρκεια του έτους από την Εκκλησία μας. 

Ο Κύριος μας από αγάπη και φιλανθρωπία σαρκώθηκε, έλαβε όλα τα ιδιώματα της ανθρώπινης φύσεως και καταδέχθηκε να δεχθεί και την περιτομή, όπως πρόβλεπε ο Μωσαϊκός νόμος (Βλ. Έξοδ. 12, 43-49). Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας εξηγούν πως ο Χριστός με την περιτομή Του αποστόμωσε τους αιρετικούς που ισχυρίζονταν ότι έγινε άνθρωπος κατά φαντασίαν χωρίς να λάβει πραγματική ανθρώπινη σάρκα, και ταυτόχρονα έκλεισε τα στόματα των Ιουδαίων, οι οποίοι τον κατηγορούσαν ότι καταλύει το Νόμο και δεν τηρεί την αργία του Σαββάτου.

Η Αποστολική Σύνοδος, που συγκλήθηκε στα Ιεροσύλυμα το 49 μ.Χ., αποφάσισε να μην περιτέμνονται όσοι εξ Εθνών, δηλ. οι μη Ιουδαίοι, προσέρχονται στην χριστιανική πίστη, αλλά να διατηρούν τους εαυτούς τους καθαρούς, απέχοντας από ειδωλόθυτα, αίμα, πνικτό και πορνεία (Πραξ. 15,28-29). Πλέον, στη θέση της σαρκικής περιτομής που γίνεται με χέρια ανθρώπων, οι Χριστιανοί έχουμε την πνευματική και αχειροποίητη περιτομή, που είναι το Άγιο Βάπτισμα. Αυτό είναι η μεγάλη περιτομή, με την οποία απαλλασσόμαστε από τα προγενέστετρα αμαρτήματα και σφραγιζόμαστε με το όνομα του Τριαδικού Θεού. Δια του Βαπτίσματος εισερχόμαστε στην Εκκλησία, γεννιόμαστε πνευματικά, αποκτούμε πραγματική υιοθεσία και γινόμαστε μέλη του αναστημένου Σώματος του Χριστού. 

Κατά το χρονικό τούτο οροθέσιο, που τελούμε Δοξολογία για την πρώτη του έτους, είναι μία ευκαιρία να ανασκοπήσουμε τα γενόμενα του απερχόμενου έτους. Να ενδοσκοπήσουμε στη βαθύτερη έννοια του χρόνου και να εννοήσουμε «το βραχύ της ζωής», παρότι δεν βοηθά ο θόρυβος της φαντασμαγορίας και η εθιμική ατμόσφαιρα των ημερών. Σε μία περίοδο που η ειρήνη δοκιμάζεται βάναυσα με τον πόλεμο στην Ουκρανία και ανέκυψαν νέες παγκόσμιες κρίσεις (ενεργειακή κρίση, πληθωρισμός, κλιματική αλλαγή κ.α.), η αρχή του νέου έτους μας υπενθυμίζει ότι η αδιάκοπη ροή του παροδικού και πεπερασμένου χρόνου είναι μία διαρκής πρόσκληση και ταυτόχρονα μια πρόκληση για όλους να αξιοποιούμε δημιουργικά τον χρόνο της ζωής μας, να τον «πληρώνουμε», δηλ. να τον γεμίζουμε. Διαφορετικά από μόνος του παραμένει κενός και αδιάφορος. 

Οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι τον 6ο αιώνα π. Χ. συμβούλευαν τους μαθητές τους πριν πέσουν και κοιμηθούν να ρωτούν τη συνείδησή τους τρεις φορές για κάθε έργο της ημέρας τους: «πη παρέβην; τι δ’ έρεξα; τι μοι δέον ουκ ετελέσθη;» Δηλαδή: «Τι έκανα που δεν έπρεπε; Τι έκανα που έπρεπε; Τι έπρεπε να κάνω που δεν το έκανα;». Ο Χριστιανός γνωρίζει ότι η Βασιλεία του Θεού κερδίζεται ή χάνεται από τον τρόπο που χρησιμοποιεί κανείς τον χρόνο της ζωής του, την κάθε μοναδική και ανεπανάληπτη στιγμή της βιοτής του, που φεύγει με ασύλληπτη ταχύτητα και μετατρέπται σε παρελθόν. Γι’ αυτό αναζητά διαρκώς «τι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον» (Ρωμ. 12,2). Έτσι μόνο μπορεί «εν καινότητι ζωής περιπατείν» (Ρωμ. 6,4), δηλ. να προχωρεί στη ζωή του «με καινότητα», με ανακαίνωση του νου, με νέο τρόπο σκέψης και νέα φρονήματα, ώστε με αναγεννημένη την ψυχή να προσδοκά έως τέλους «την καινήν γην και τους καινούς ουρανούς» (Β  Πέτρ 3,3).

Ο χρόνος της παρούσας ζωής είναι δώρο του φιλάνθρωπου Θεού για χάρη της σωτηρίας μας. Έχει ιδιαίτερη σημασία για τη ζήση μας στον πρόσκαιρο αυτό κόσμο να γνωρίζουμε ποιά βαθύτερη σωτηριολογική σημασία έχει η κάθε χρονική στιγμή μας. Γιατί από τον τρόπο που τη βιώνουμε κρίνεται η σωτηρία μας, η κατάστασή μας στη μετά θάνατον ύπαρξή μας. Οφείλουμε, λοπόν, να ζούμε «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν», να εξαγιάζουμε τον χρόνο και να εξαγιαζόμαστε μέσα σ᾽ αυτόν. 

Μέσα στον μεταμορφωμένο από την θεία Χάρη λειτουργικό χρόνο της Θείας Λατρείας και προ παντός με το μέγα μυστήριο της θείας Λειτουργίας μετέχουμε στα γεγονότα της ζωής του Χριστού και των αγίων, ερχόμαστε σε άμεση προσωπική επαφή με τα γεγονότα του παρελθόντος και συγχρόνως βιώνουμε και αυτό ακόμη το μέλλον. Στις εορτές δεν ενθυμούμαστε απλώς τον Χριστό και τους αγίους, αλλά ζούμε μυστικά τα ιστορικά και θεία αυτά γεγονότα, συμμετέχουμε στη ζωή του Χριστού, ενωνόμαστε μαζί Του, και όλοι, μαζί με τους αγίους και τον Χριστό, αποτελούμε ένα Σώμα, «πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3,28).

Εύχομαι εγκάρδια όλοι να αγωνιζόμαστε συνεχώς για τη σωτηριολογική εκμετάλλευση κάθε στιγμής της παρούσας ζωής. Ο φιλάνθρωπος Θεός, «ο καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος», να ευλογήσει το νέο έτος 2023 από τον ακένωτο πλούτο της χάριτός Του, για να είναι για όλους μας έτος ειρήνης, υγείας, αγάπης, ελπίδας, χαράς, δημιουργίας και πνευματικής προόδου. 

Ιεράπετρα, Πρωτοχρονιά 2023

 

† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΚΥΡΙΛΛΟΣ
Διάπυρος προς τον εν σαρκί περιτμηθέντα Κύριον
ευχέτης πάντων υμών